Koła zębate

Historia przyrządów służących do mierzenia czasu jest niezwykle fascynująca. Pokazuje, jak rozwijała się nasza wiedza i zmieniały możliwości techniczne. Pierwszy przyrząd, przeznaczony do określania czasu, powstał 2,5 tysiąca lat przed naszą erą w Chinach i był rodzajem zegara słonecznego. Na przestrzeni wieków ludzie stosowali różne urządzenia pomiarowe, z których większość polegała na mierzeniu upływu wody, czy przesypywania się piasku. Formą zegara była świeca z przedziałką, która pokazywała jak przemija czas.

Zegary mechaniczne, w których koła zębate napędzane były przez sprężyny lub obciążniki pojawiły się dopiero w XIV wieku. Czasomierze umieszczano na wieżach kościołów i pałaców. Jednym z zachowanych z tamtego czasu urządzeń jest zegar katedralny w angielskim Wells, pochodzący z 1325 roku. Pierwsze zegary nie miały cyferblatów i wskazówek, a upływ czasu sygnalizowały dzwony. Później pojawiły się tarcze z jedną wskazówką i zazwyczaj 24-godzinną podziałką. Jak twierdzą znawcy, ówczesne zegary określały czas z dokładnością kwadransa.

Pierwszy znany, domowy zegar mechaniczny stworzony został dla Filipa Dobrego. Zastosowanie sprężyny pozwoliło na miniaturyzację. Ówcześni zegarmistrze mieli do pokonania wiele kłopotów. Precyzyjną mechanikę utrudniał na przykład problem kurczliwości metalu w niskich temperaturach. Mróz wypaczał koła zębate i zakłócał prace czasomierzy. Wraz z rozwojem techniki i mechaniki napędy obciążników zastąpiło wahadło i sprężyna. W niektórych mechanizmach koła zębate napędzane były przez te trzy wzajemnie oddziałujące na siebie napędy.

Ten wpis został opublikowany w kategorii Koła zębate i oznaczony tagami , , . Dodaj zakładkę do bezpośredniego odnośnika.